Begin november trok ik samen met 45-tal andere sportievelingen naar Kameroen. We gingen eindelijk realiseren waar we al maandenlang onze benen voor insmeerden: 500 kilometer fietsen door ruige Afrikaanse landschappen. Deden we het voor het avontuur? Uiteraard. Maar er zat meer achter. Met onze gesponsorde tocht steunden we Vélo Afrique, een organisatie die in Afrika scholen opricht.
Na vier dagen zwoegen op de mountainbike, kwamen we met stof en zand in onze neus, oren en ogen aan op ons doel: Foumbot. Een stadje in het westen van Kameroen waar vier landswegen elkaar kruisen, maar waar de Google streetview camera nog nooit passeerde.
Twee jaar geleden werd hier met de fondsen van Vélo Afrique de bouw van een technische school voor jongens en meisjes gestart. Het succes was zo groot, dat er acht nieuwe lokalen werden bijgebouwd. Intussen genieten meer dan 900 jongeren van een infrastructuur die in Kameroen zijn gelijke niet kent.
Dat ik daar samen met mijn teamgenoten afgepeigerd en met een krop in de keel aan de schoolpoort in Foumbot stond, was een bewuste keuze. Ik wilde me dit jaar – op m’n vijftigste- engageren voor een waardevol project. Investeren in onderwijs, opleiding en vorming is de meest duurzame manier om aan ontwikkelingssamenwerking te doen. Met het oprichten van een lekenschool in Foumbot krijgen jongeren niet alleen concrete vakkennis mee waardoor ze meer kans maken op een goede job. Ze leren ook hoe ze bewust keuzes kunnen maken in het leven.
Gedrevenheid die wij niet meer kennen
In een land als Kameroen waar mensen beperkte toegang hebben tot onderwijs, zullen kinderen, tieners én volwassenen een kans op opleiding met twee handen grijpen en dat met een gedrevenheid die wij hier niet meer kennen. We beseffen soms te weinig hoeveel kansen we in België krijgen om ons levenslang te ontwikkelen en onze competenties uit te breiden of verbeteren. We missen vaak de gretigheid om nieuwe dingen te leren of om ons talent nog verder te ontwikkelen.
Niet meer bijleren is hetzelfde als afleren
Die drang naar nieuwe kennis en vaardigheden zou ook bij ons op elke leeftijd moeten blijven bestaan. En niet alleen op elke leeftijd, ook voor elke functie. Ook al sta je aan de top van je bedrijf of van je carrière, dan nog is investeren in je persoonlijke groei essentieel. Niet meer bijleren is simpelweg hetzelfde als afleren. Kiezen voor opleiding en vorming is dus vooral een kwestie van vooruitdenken: ben ik gewapend om toekomstige opportuniteiten op te merken of er op in te spelen? Kan ik mijn skills aanscherpen om mijn bedrijf mee klaar te stomen voor de toekomst? Of ben ik toe aan een nieuwe uitdaging?
500 kilometer fietsen door de brousse van Kameroen, het kon in ieder geval tellen als uitdaging. Ik hou nu die aanstekelijke energie, de leergierigheid en de gretigheid zo lang mogelijk vast!
Groeten,
Luc
